Een rubberboot met acht roeispanen vormden het decor van een viering ter gelegenheid van de Week van gebed voor eenheid onder christenen, die jaarlijks ook in Mechelen gevierd wordt. In de crypte van de Hanswijkbasiliek kwam een bont gezelschap bijeen van christenen uit verschillende strekkingen: rooms-katholiek, protestants, orthodox, evangelisch en pinkster-charismatisch.
We hoorden over de stormachtige zeereis van Paulus en over zijn geloof en vertrouwen in de goede afloop; hoe het schip strandde op de kust van Malta, waarna de schipbreukelingen door de bewoners buitengewoon vriendelijk werden ontvangen. Guy de Keersmaecker sloot hierop aan in de homilie en beklemtoonde het buitengewone belang van heel gewone dagelijkse activiteiten zoals samen koffie drinken of een praatje maken met elkaar. In een christelijke omgeving zou niemand alleen mogen staan!
Er werd gebeden:
“Wij alleen zijn niet opgewassen tegen de stormen van het leven. Een boot gaat pas vooruit wanneer wij allen samen roeien. Gezien de moeilijkheden erkennen wij de noodzaak om samen te werken en onze krachten te bundelen.”
Dat laatste werd zichtbaar door de woorden die op acht roeispanen geschreven waren en uitgesproken werden in evenzoveel gebeden: voor verzoening en verlichting, vertrouwen en hoop, moed en gastvrijheid, bekering en en vrijgevigheid.
We luisterden ook naar Psalm 107, indrukwekkend gezongen in het Aramees. Zelfs zonder de tekst die in het boekje was afgedrukt, kon je de emoties van de psalmist ervaren in het zingen. (lees verder onder de foto’s die Ignati De Leenheer maakte)
Vanuit de collecte konden we ruim 300 euro bezorgen aan Gave Veste, een organisatie die kerken en vluchtelingen met elkaar in contact brengt. Na het slotlied ‘Genade zo oneindig groot’, was er nog tijd voor een ontmoeting bij een glaasje.
Het smaakte naar meer, deze viering. Tot volgend jaar op 20 januari 2021 misschien?
