Dit jaar stond de oecumenische viering in het teken van bevrijding. Symbolisch lieten we enkele kettingen op de grond vallen. Van ketenen bevrijd konden we ons naar elkaar uitstrekken en arm-in- arm tot Onze Vader bidden. God bevrijdt ons, zodat we ons kunnen samenbinden en samen kunnen bidden!
“Tijdens de voetbalcompetities kunnen wij thuis, als de wind in onze richting zit, het gejuich van de massa horen als er weer eens een doelpunt wordt gemaakt. Het zijn de juichkreten van een enthousiaste menigte die zijn vreugde wil uiten. Eén van hart roepen en zingen zij hun blijdschap uit. Het is niet gedirigeerd, nee, het gebeurt heel spontaan. Iets van dat blije, van dat enthousiasme, van dat spontane, hoor je ook in het lied van Mozes in het Bijbelboek Exodus als het volk van God wordt bevrijd uit de slavernij: ‘Ik wil zingen voor de Heer, Zijn macht en majesteit zijn groot!’ De juichkreten gaan dan wel niet uit naar hun idolen, maar naar de God van de vaderen: van Abraham, Isaäk en Jakob.”
Deze woorden werden uitgesproken in de oecumenische viering in de Colomakerk op 24 januari. Het is inmiddels een goede traditie tijdens de internationale Gebedsweek voor eenheid van de christenen.
Eens per jaar bidden en vieren we samen, dit jaar met bijdragen van een protestantse dominee, rooms-katholieke pastoors, een orthodoxe priester en geëngageerde christenen uit evangelische, charismatische en pinksterkringen.
